رامتین لوافی؛ کارگردان سینمای ایران که سال گذشته با فیلم «برلین منفی هفت» در سی و یکمین جشنواره بین المللی فیلم فجر حاضر بود درباره حضور گروه‌های فیلمسازی ایرانی برای ساخت فیلم در خارج از ایران گفت: اگر لزوم ساخت فیلمی خارج از ایران باشد ، یعنی اگر قصه‌ای لزوم ساخت در خارج را داشته باشد، به ندرت امکان ساخت آن با شبیه سازی در ایران ممکن است.

وی در تشریح دلایل خود برای عدم امکان بازسازی فیلم در داخل ایران تصریح کرد: دلایل متعددی وجود دارد از جمله اینکه فضا و اتمسفر یک کشور خارجی را نمی‌شود در ایران ایجاد کرد و این خیلی طبیعی است. همانطور که زمانی فیلم های خارجی ایران را بازسازی می کنند و سعی می کنند ایران را به هر دلیلی در فیلمشان نشان دهند تماشای آن صحنه ها برای ما خیلی مضحک به نظر می رسد.

وی با تاکید مجدد بر بررسی لزوم ساخت این دسته از فیلم ها ادامه داد:  بازهم تاکید می کنم که اگر لزوم ساخت فیلمی در خارج از کشور باشد آن وقت بهتر است که لوکیشن در آن کشور باشد. مگر آنکه یک لوکیشن در فضای داخلی وجود داشته باشد و بتوانیم این لوکیشن را بازسازی کنیم. یا اینکه تعداد لوکیشن‌ها بسیار محدود باشد تا بشود بازسازی کرد . در غیر اینصورت امکان ساخت فیلمی باورپذیر بسایر کم است.

وی در پاسخ به این سوال که بررسی لازم بودن یا نبودن ساخت فیلم در خارج از کشور که روی آن تاکید دارید چگونه مشخص می شود گفت: یک بخشی را کسانی که هزینه ساخت فیلم را پرداخت می‌کنند و سیاست گذاران پروژه تعیین کننده هستند و این بخش به کارگردان یا عوامل دیگر بستگی ندارد.

وی ادامه داد: یک مساله وجود دارد که به هزینه برمی گردد، هزینه ساخت فیلم خارج از کشور هزینه سنگینی است و فیلمسازی در خارج از کشور بسیار سخت است. فکر می کنم اکثر فیلمسازان زمانی ترجیح می‌دهند ساخت فیلم را به داخل منتقل کنند و معمولا در شریطی این را می پذیرند که راه دیگیری وجود نداشته باشد و اجبار برای این کار به وجود بیایید.

انتهای پیام /ن/ن.ف